What is hanna?

Kana, iliti henna, je biljka koja je poznata od davnina i najčešće se koristi kao
preparat za farbanje kose ili pravljenje privremenih tetovaža. Hena izgleda kao
žbun, a lišće i ponekad stabljike koriste se za upotrebu, tako što se suše, seckaju i
melju kako bi se dobio odgovarajući prah. Mešajući se ostalim vrstama biljaka,
dobijaju se razne nijanse koje prvenstveno u sebi imaju crvenkasti pigment.
Osim za farbanje kose, kana se koristila (mada se u navedenim zemljama i danas
intenzivno koristi) za farbanje noktiju, ruku i stopala, ali i konjskih glava i repova.
Najstariji pisani tragovi o njenoj upotrebi potiču iz drevnog Egipta, te se u tom
periodu nazvala “egipatskom henom”. U izobilju se gaji(la) i u Tunisu, na
Arapskom poluostrvu, Persiji, Indiji, kao i u drugim tropskim zemljama.
Kada je reč o crtanju na koži, ono što je nama najvažnije, kana se nanosi prilikom
svakog bitnog događaja – kada je venčanje, rođenje deteta, početak gradnje ili
useljenje, tokom duhovnih inicijacija i slično, jer se smatra da privlači pozitivne i
odbija negativne sile iz okoline. Do srednjeg veka hena je bila omiljena i u Evropi,
ali je njena upotreba izumrla sa promenom mode, te su crvene nijanse postale
nepoželjne, ali je i reč o posledici velikih teškoća prilikom nabavke i uvoza te
biljke. Veliki povratak na Zapad, kako su ga neki nazvali, kana je dočekala
sredinom 19. veka, kada je italijanska pevačica Adelina Pati ponovo uvela u modu
upotrebu purpurno-crvenih nijansi, ali kada je reč o bojenju kose. Njena
gostovanja u SAD-u proširila su kanu i na taj kontinent.
Danas smo svedoci da se kanom šaraju mnogi turisti koji posete egzotičnije
zemlje, ali je takvo tetoviranje rasprostranjeno i kod nas, naročito kod najmlađih,
tokom letnje sezone. Takođe, ta biljka ponovo uzima maha i kao farba za kosu, jer,
u odnosu na razne hemikalije koje se najčešće koriste, kana ne uništava kosu i
kožu, štaviše, ima lekovito dejstvo – preporučuje se upotreba kod raznih kožnih
bolesti, jer hladi i blaži, smiruje peckanje i svrab.